Αλεξανδρινό. Όπως λέμε ...Χριστούγεννα

Αλεξανδρινό ή Χριστολούλουδο είναι οι Ελληνικές  ονομασίες της Ποϊνσέτιας και Euphorbia pulcherimma η βοτανολογική που σημαίνει "πολύ όμορφο". 

Με καταγωγή από το Μεξικό το όνομα της Ποϊνσέτιας καθιερώθηκε προς τιμήν του Joel Roberts Poinsett, του πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό, που το 1828 εντυπωσιασμένος από τα λουλούδια της έστειλε τα πρώτα μοσχεύματα στην Αμερική απ΄όπου και ξεκίνησε η διάδοση της ποϊνσέτιας  παγκοσμίως.

Γενικά Χαρακτηριστικά

Kάποιος από τους μύθους θέλει την Ποϊνσέτια να καθιερώθηκε σαν το "λουλούδι των Χριστουγέννων" από τότε που δύο αδέλφια θέλησαν να κάνουν ένα δώρο στον νεογέννητο Χριστό, όμως το μόνο που βρήκαν ήταν κάποια αγριόχορτα. Όταν τα μετέφεραν κοντά στην εικόνα της γέννησης του, αυτά άνθισαν με τα κατακόκκινα λουλούδια του Αλεξανδρινού. 

Για τους πιο ...ρεαλιστές η ταύτιση του φυτού με τα χριστούγεννα δεν οφείλεται παρά στο ότι κατά το διάστημα των γιορτών βρίσκεται στο στάδιο της πλήρους ανθοφορίας του που διαρκεί από τον Νοέμβριο μέχρι τον Φεβρουάριο και φυσικά στο γεγονός ότι το κόκκινο και το πράσινο είναι τα ...απόλυτα χριστουγεννιάτικα χρώματα, αν και δεν υπάρχουν μόνο κόκκινα αλλά και λευκά, κιτρινωπά-κρεμ και ροζ Αλεξανδρινά όπως και υβριδικές δίχρωμες ποικιλίες. 

Αν και πρόκειται για φυτό εξωτερικού χώρου, που σε περιοχές με πολύ ήπιους χειμώνες αναπτύσσεται σε μορφή δέντρου στην διάρκεια του χειμώνα μπορεί να διατηρηθεί και μέσα στο σπίτι. 
Χαρακτηριστικές είναι οι εντυπωσιακές Ποϊνσέτιες σε  δημόσιους χώρους και κήπους περιοχών της Κεντρικής και Νότιας Αφρικής, όπου η θερμοκρασία δεν πέφτει ποτέ κάτω από τους 13-15 βαθμούς,  οι οποίες  ξεπερνούν σε ύψος τα 3-4 μέτρα και παραμένουν ανθισμένες όλους τους μήνες του χρόνου! 

Φροντίδα

Χώμα: Χρησιμοποιείστε για το Αλεξανδρινό ένα αφράτο εμπλουτισμένο φυτόχωμα με καλή αποστράγγιση και πριν το χώμα τοποθετείστε στην γλάστρα μια στρώση  χαλίκι για την σωστή απορροή του νερού.  

Θέση: Τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικό χώρο το Αλεξανδρινό θα πρέπει να τοποθετείται σε ημισκιερά σημεία, προστατευμένα από την απευθείας έκθεση στον ήλιο που δημιουργεί καψίματα και κάνει πιο "θαμπά" τα καταπράσινα φύλλα του.
Ταυτόχρονα όμως το φυτό θα πρέπει να δέχεται αρκετό έμμεσο φως, ιδανικά πρωινού και απογευματινού ήλιου, διαφορετικά η ανθοφορία του είναι μειωμένη. 

Ειδικά σε εσωτερικούς χώρους θα πρέπει να προστατεύεται από τα ρεύματα τόσο ψυχρού όσο και ιδιαίτερα ζεστού αέρα και να τοποθετείται σε σημεία μακριά από θερμαντικά σώματα . Τόσο η παγωνιά όσο και η έντονη ζέστη και ξηρή ατμόσφαιρα έχουν σαν αποτέλεσμα την σταδιακή συστροφή (ζάρωμα) των φύλλων και τελικά την πτώση τους. 

Πότισμα: Ανήκει στα φυτά που δεν χρειάζεται έντονη υγρασία. Φυτά σε εσωτερικό χώρο θα πρέπει να ποτίζονται κάθε 4-5 ημέρες, ανάλογα βεβαίως και με την θερμοκρασία που επικρατεί στον χώρο και το μέγεθος του φυτού, αλλά σε κάθε περίπτωση μόνο όταν το χώμα στεγνώσει.
Ποϊνσέτιες φυτεμένες απευθείας στο έδαφος χρειάζονται πότισμα κατά την διάρκεια του καλοκαιρού κάθε 2-3 ημέρες και τις υπόλοιπες εποχές λίγο πιο αραιά, ανάλογα με τις επικρατούσες θερμοκρασίες.
Στην διάρκεια των ποτισμάτων, ειδικά μικρών φυτών σε γλάστρα, διοχετεύετε το νερό με προσοχή στις ρίζες αποφεύγοντας το βρέξιμο του φυλώμματος. 

Για να διατηρήσετε τα Αλεξανδρινά μετά τα χριστούγεννα, όταν πέσουν όλα τα φύλλα των λουλουδιών, κόψτε ελαφρά τις άκρες των βλαστών και διατηρείστε τα σε εσωτερικό περιβάλλον έως τις αρχές άνοιξης. Τότε μπορούν και να μεταφερθούν σε εξωτερικό χώρο ενώ από τις αρχές του καλοκαιριού έως τα μέσα του Νοέμβρη φροντίστε, είτε σε εξωτερικό είτε σε εσωτερικό χώρο, να βρίσκονται σε όσο πιο σκιερό σημείο. Όσο λιγότερο φως δέχεται το φυτό αυτό το διάστημα τόσο πιο έντονη η επόμενη ανθοφορία του. 

ΚΗΠΟΥΡΙΚΗ: Κάκτος των Χριστουγέννων

Λίπανση: Από την αρχή της άνοιξης έως τα μέσα του φθινοπώρου προσθέστε μία φορά τον μήνα ένα πλήρες υγρό ή κοκκώδες λίπασμα σε φυτά σε γλάστρα ή στο χώμα αντίστοιχα.

Κλάδεμα: Μικρά φυτά σε γλάστρες δεν χρειάζονται ιδιαίτερο κλάδεμα, παρά μόνο αφαίρεση των ξερών φύλλων και τον Ιανουάριο ένα ελαφρύ κόψιμο στις άκρες των βλαστών, για να υποβοηθεί η ανάπτυξη νέας βλάστησης.   

Πολλαπλασιασμός: Το  Αλεξανδρινό πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα στην περίοδο της άνοιξης, μετά τις παγωνιές του χειμώνα.